1η Δεκεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα κατά του Aids
Πέρυσι τέτοια εποχή ανακοινώθηκε η είδηση ότι γεννήθηκε το πρώτο μωρό φορέας του AIDS στην Ελλάδα. Με αφορμή την πληροφορία αυτή σε συνδυασμό με την ανησυχητική αύξηση των κρουσμάτων της ασθένειας στη χώρα μας, θέλησα να συμβάλλω στην ενημέρωση για το ζήτημα αυτό που μας αφορά όλους.
Το AIDS, που σημαίνει στα ελληνικά Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας, είναι μια ανίατη λοιμώδης νόσος που οφείλεται στον ιό HIV, Ανθρώπινης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας, ο οποίος προσβάλλει το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου, το σύστημα δηλαδή που είναι υπεύθυνο για την άμυνα του οργανισμού ενάντια σε λοιμώξεις και άλλες ασθένειες. Οι ονομασίες HIV και AIDS μπορεί να συγχέονται γιατί και οι δύο αυτοί όροι περιγράφουν την ίδια ασθένεια. Σκεφτείτε όμως το AIDS σαν μια προχωρημένη HIV ασθένεια. Όταν κάποιος μολύνεται με τον HIV, γίνεται "οροθετικός" και θα είναι για πάντα οροθετικός. Με την πάροδο του χρόνου, η ασθένεια αυτή μολύνει και εξοντώνει τα λευκά αιμοσφαίρια που ονομάζονται λεμφοκύτταρα και μπορεί να αφήσουν το σώμα ανίκανο να καταπολεμήσει κάποιες μολύνσεις και καρκινογενέσεις. Ένα υγιές άτομο έχει συνήθως από 600 έως 1200 λεμφοκύτταρα. Όταν αυτά πέσουν κάτω από τα 200, το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου αποδυναμώνεται σοβαρά και αυτό το άτομο διαγνώσκεται με AIDS. Ένα άτομο με AIDS έχει ένα ανοσοποιητικό σύστημα τόσο αποδυναμωμένο από τη δράση του HIV που συνήθως αρρωσταίνει από μία ή περισσότερες λοιμώξεις, όπως πνευμονία ή χάνει ασυνήθιστα πολύ βάρος, παρουσιάζει βλάβες στην μνήμη ή εμφανίζει καρκίνο.
Αν κάποιο άτομο με HIV διαγνωσθεί με κάποιες από αυτές τις λοιμώξεις τότε λέμε ότι έχει AIDS. Το AIDS συνήθως παίρνει καιρό για να αναπτυχθεί από την στιγμή που το άτομο μολυνθεί. Συνήθως αναπτύσσεται στα επόμενα 2 έως 10 χρόνια ή και περισσότερο. Λόγω της παγκόσμιας εξάπλωσης της νόσου, αυτή χαρακτηρίζεται ως πανδημία. Ο αριθμός των θυμάτων από AIDS εκτιμάται από 1,9-2,4 εκ. για το 2007 παγκοσμίως. Στην Ελλάδα το AIDS άρχισε να γίνεται γνωστό στα τέλη του 1984 με μια εγκύκλιο του Υπουργείου Υγείας προς το ιατρικό προσωπικό των Νοσοκομείων.
Όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως φυλής, φύλου, ηλικίας, μορφωτικού και κοινωνικοοικονομικού επιπέδου μπορούν να εκτεθούν σε κίνδυνο λοίμωξης.
Ο HIV μεταδίδεται με τους εξής τρόπους:
Με σεξουαλική επαφή χωρίς προφυλάξεις
Με κοινή χρήση σύριγγας όταν λαμβάνεται δόση ναρκωτικών ουσιών
Από τη μητέρα στο νεογνό (κάθετη μετάδοση)
Με το μη επαγγελματικό τατουάζ και το τρύπημα των αυτιών
Με τυχαίες διατρήσεις με σύριγγες
Με μεταγγίσεις μολυσμένου αίματος. Ο κίνδυνος μέσω μετάγγισης αίματος έχει ελαχιστοποιηθεί
για τις αναπτυγμένες χώρες καθώς εφαρμόζονται έλεγχοι για την ύπαρξη του ιού στα δείγματα των
αιμοδοτών κατά την τελευταία τουλάχιστον δεκαετία.
Το aids δε μεταδίδεται:
για τις αναπτυγμένες χώρες καθώς εφαρμόζονται έλεγχοι για την ύπαρξη του ιού στα δείγματα των
αιμοδοτών κατά την τελευταία τουλάχιστον δεκαετία.
Το aids δε μεταδίδεται:
Ø από τον αέρα
Ø από τις πισίνες
Ø από τη θάλασσα
Ø από την τουαλέτα
Ø από τα πόμολα
Ø από τα τρόφιμα και τα ποτά
Ø από την κοινή χρήση ποτηριών, πιρουνιών, πιάτων, φλιτζανιών του καφέ, κτλ.
Ø από αντικείμενα και επιφάνειες γενικά
Ø από τα έντομα
Ø από τα ζώα γενικά
Ø από το σάλιο
Ø από την καθημερινή, κοινωνική επαφή, τη χειραψία, το αγκάλιασμα, το απλό φιλί, τη συνάθροιση
ατόμων
ατόμων
Ποια είναι τα συμπτώματα του aids;
Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται στο 87% των ατόμων που μολύνονται από τον ιό HIV. Εκδηλώνονται 2-4 εβδομάδες μετά την μόλυνση και μοιάζουν με τα συμπτώματα του κοινού κρυολογήματος ή της γρίπης (πυρετός, πονόλαιμος, πονοκέφαλος, υπνηλία, εξάντληση). Τα συμπτώματα της πρώτης αυτής περιόδου μπορεί να είναι παρόμοια και με συμπτώματα άλλων νοσημάτων και λοιμώξεων όπως π.χ. η ηπατίτιδα, που είναι πιο διαδεδομένες και μεταδίδονται ευκολότερα. Μερικοί άνθρωποι που μολύνονται από τον ιό παρουσιάζουν πολύ έντονα συμπτώματα, ενώ άλλοι δεν αισθάνονται τίποτα απολύτως. Όσοι έχουν συμπτώματα συνήθως παρουσιάζουν πυρετό, κούραση ή και αλλεργία. Άλλα συνηθισμένα συμπτώματα μπορεί να είναι ο πονοκέφαλος, οι πρησμένοι αδένες και ο πονόλαιμος.
Θεραπεία
Αυτοί που νοσούν πεθαίνουν από λοιμώξεις ή από γενική εξασθένιση του οργανισμού. Ωστόσο οι ασθενείς μπορεί να ζήσουν αρκετά χρόνια. Υπάρχουν ορισμένα φάρμακα που μπορούν να παρατείνουν τη ζωή ενός ασθενή. Μέχρι σήμερα δεν έχει ανακαλυφθεί εμβόλιο επειδή ο ιός αυτός παρουσιάζει μεγάλη ικανότητα αποφυγής του ανοσοποιητικού συστήματος. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται επιτυγχάνουν καθυστέρηση στην εξέλιξη της ασθένειας, αλλά όχι πλήρη θεραπεία, δηλαδή εξάλειψη του ιού.
Οροθετικοί:
Με τον όρο «οροθετικός» χαρακτηρίζεται ένα άτομο, το οποίο έχει προσβληθεί από τον ιό HIV. Στα πρώτα στάδια της λοίμωξης δεν εκδηλώνονται ιδιαίτερα προβλήματα, με συνέπεια ένα οροθετικό άτομο να αισθάνεται καλά στην υγεία του και σε πολλές περιπτώσεις να μη γνωρίζει ακόμα και ότι είναι φορέας.
Το AIDS από την εμφάνισή του αποτέλεσε μέσο κοινωνικού στιγματισμού και αποκλεισμού. Ο φόβος μπροστά στην ασθένεια και τον θάνατο, ο φόβος μπροστά στο άγνωστο, η άγνοια γύρω από το AIDS, η άγνοια για την αιτιολόγηση της κατάστασης, την πορεία της, η έλλειψη ανοχής και οι προκαταλήψεις σχετικά με διαφορετικούς τρόπους ζωής και διαφορετικές επιλογές, η ανάγκη αποστασιοποίησης από κάτι που θεωρείται επικίνδυνο και μπορεί να έχει επιπτώσεις στην ζωή, οδήγησαν πολύ γρήγορα στον στιγματισμό και την κοινωνική διάκριση των οροθετικών ατόμων.
Ο κοινωνικός ρατσισμός
Οι οροθετικοί σημειώνονται κοινωνικά ως οι διαφορετικοί, αυτοί που δεν ανήκουν σε εμάς, αυτοί που φέρουν το κακό, αυτοί που είναι κακοί γιατί μπορούν να μολύνουν. Οι συνέπειες του στιγματισμού στα οροθετικά άτομα είναι πολύμορφες. Στο ψυχολογικό επίπεδο συνδυάζονται με κατάθλιψη, έλλειψη αυτοεκτίμησης, απελπισία. Στο κοινωνικό επίπεδο, ο στιγματισμός και οι προκαταλήψεις οδηγούν στην διάκριση των οροθετικών ατόμων και στον αποκλεισμό τους από κοινωνικές διεργασίες.
Ο φόβος του στιγματισμού και της περιθωριοποίησης οδηγεί τις περισσότερες φορές τα οροθετικά άτομα να κρατάνε κρυφή την ασθένεια τους ακόμα και από τα πιο κοντινά τους πρόσωπα, όπως η οικογένεια ή ο σύντροφός τους. Στο άγχος της πορείας της ασθένειας προστίθεται το μεγαλύτερο άγχος, αυτό της αποκάλυψης. Υπάρχουν περιπτώσεις που το άγχος αυτό οδηγεί ακόμα και στην πλήρη εγκατάλειψη του ίδιου του του εαυτού. Ο ασθενής αρνείται να επισκεφθεί τον γιατρό. «Προτιμώ να μην ξέρω» είναι μια στάση που την συναντάμε συχνά. Ο φόβος για το τι μπορεί να ακολουθήσει, ο φόβος της απομόνωσης, της διάκρισης, του αποκλεισμού γίνεται μεγαλύτερος από τον φόβο του ίδιου του θανάτου.
Η αποκάλυψη της οροθετικότητας σημαίνει σε πολλές περιπτώσεις την απώλεια μιας εργασιακής θέσης. Σημαίνει να απολύεσαι από τον στρατό με συνοπτικές διαδικασίες. Αν είσαι μαθητής, σημαίνει την δυσκολία εύρεσης σχολείου. Σημαίνει ακόμα και την άρνηση παροχής υπηρεσιών στις οποίες έχουν δικαίωμα όλοι οι πολίτες. Στον προσωπικό κύκλο σημαίνει ίσως την απώλεια των φίλων, του συντρόφου, της οικογένειας. Όμως το στίγμα μεταφέρεται και στους ανθρώπους που ζουν γύρω τους από τα οροθετικά άτομα. Η οικογένεια χάνει το όνομα της. Είναι η οικογένεια με το οροθετικό παιδί ή με τον οροθετικό σύντροφο.
Ο HIV και το AIDS δεν κάνουν κοινωνικές διακρίσεις είναι καιρός να σταματήσουμε να κάνουμε και εμείς.
Το AIDS
Είναι πρόβλημα όλων μας, το οποίο κανείς
δεν πρέπει να αγνοεί ή να υποτιμά.
Είναι μία σοβαρή ασθένεια, με την οποία πρέπει να μάθουμε
να συνυπάρχουμε, γνωρίζοντας ότι η καλύτερη άμυνα
για την αντιμετώπισή της είναι η πρόληψη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου